بسم الله الرحمن الرحیم
وصیت نامه شهید حسن کاهوکار

یا ایتها النفس المطمئنه ارجعی الی ربک راضیه مرضیه فادخلی فی عبادی و ادخلی جنتی.

سلام گرم من همچون گرمی طلیعه فجر بر آن پیر نستوه که شیوه زندگی کردن و شهادت و عشق به خدا را به ما آموخت.
سلام گرم من همچون گرمای خون شهید به امتی که همچون یاران صدر اسلام در برابر ظلم ایستادگی کردند. در این برهه از زمانه که اسلام احتیاج به خون دارد تا ریشه خود را بر سطح زمین بگستراند، من داوطلب شدم و با دشمنان دین و ایمان جنگیدم و خون خود را تقدیم این راه کردم و با ریختن خون خود وظیفه خود را بر دوش دیگران نهادم تا آنها رهروان ما و رهروان خون حسین(ع) باشند. ای کاش می توانستم آن چیزی که در سر دارم بر روی ورق بیاورم اما این دست و این قلم از این کار عاجز است، تنها می توانم در یک جمله خلاصه اش کنم و آن جمله این است: ای کاش دهها جان و یا صدها و یا هزاران جان می داشتم و در راه اسلام خونم را فدا می کردم. این جمله ای است که عاشقان الله می گویند چون آنها فهمیده اند که در چه راهی می جنگند و در چه راهی خون خود را می دهند. آنها نه تنها به زبان می گویند بلکه حاضر هستند در عمل هم ثابت کنند ولی یک جان خیلی دردآور است، چه کسی می تواند این کلمات را درک کند.

ای مردم، ای عاشقان خون سرخ حسین(ع) از این انقلابی که از بهای خون به زمین ریخته هزاران عاشق بدست آمده پاسداری کنید، نگذارید این ظالمان خون ما را پایمال کنند و این انقلاب را از دست شما بگیرند. ای ملت، با افتادن پرچمی، پرچم دیگری را بلند کنید و به ظالمان جهان بفهمانید که این انقلاب خونین پایبندد یک یک افراد است.

ای ملت عزیز، وصیت من به شما این است که تا می توانید از امام عزیز پیروی کنید و از او بهره ببرید که فردا دیگر دیر است.

نگذارید که ما در قبر رنج ببریم، به امام آنچنان لبیک بگویید که یاران حسین(ع) به امام خود گفتند نه یارانی که امام را تنها گذاشتند. تا می توانید نماز جمعه را پرشکوه و فشرده برگزار کنید که نماز جمعه وحدت مسلمین را بیشتر و چشم دشمنان را کور می کند. برادران و خواهران، پدران و مادران، هیچ وقت خود را از خط امام و ولایت فقیه دور نکنید که خواه ناخواه منحرف خواهید شد و در مدت زمانی کوتاه به پرتگاه ظلمانی خواهید رسید. و وصیتی برای خواهرانی که همچون زینب در صحنه بوده و هستند دارم و آن، جمله ای است که تمام رهروان حسین(ع) به آن تأکید کرده اند و آن ای خواهران، حجاب است. خواهرم با حجاب خود به دشمنان بفهمان که تو همچون رزمندگان در سنگری، اما در سنگر حجاب.

آن کسانی که ما را گمراه حساب می کنند به آنها می گویم که شما معنا و مفهوم زندگی را درک نمی کنید. ما کورکورانه این راه را نگرفته ایم بلکه از معلم دلسوزمان حسین بن علی(ع) آن سرور آزادمردان این راه را آموختیم که چگونه زندگی کنیم، چگونه بجنگیم و چگونه وعده حق را لبیک بگوئیم. ما دفاع از حق می کنیم که روزی موسی با عصایش و ابراهیم با تبرش و محمد(ص) با قرآنش و علی(ع) با ذوالفقارش و حسین(ع) با خونش از آن دفاع کرد و ما می جنگیم تا نور عدالت را در سرتاسر جهان پرتو افکنیم. من دوست داشتم و خداوند خودش می داند که برای رضای او دوست انتخاب کردم ولی در دوستی خود احساس مسئولیت نکردم، اقوام و خویشاوند داشتم ولی آن طور که باید نتوانستم صله رحم به جا بیاورم. مادر و پدر داشتم اما نتوانستم به آنها آن طور که خواستند خدمت کنم. خواهر و برادرانی داشتم ولی نتوانستم آنها را شاد کنم و بچه کوچک داشتم ولی نتوانستم خود به آنها محبت نمایم، خواستم انجام دهم ولی کوتاهی کردم. امید دارم که مرا ببخشید تا بتوانم در قبرستان آسوده زندگی کنم.

وصیتی برای خانواده : مادر و پدر، اگر در طول عمرم کاری که به من محول شده بود را انجام ندادم و یا در آن سستی به خرج داده ام مرا ببخشید، من همیشه به شما افتخار می کردم که در خانواده ای چشم به جهان گشودم که در آن ایمان بود و من در آن جو بزرگ شدم.

مادر و پدر، امیدوارم که از دوری من دلتنگ نشوید و از دوری من زاری ننمائید که با این حرکت شما، دشمنان من خوشحال می شوند و روح من رنجیده خاطر می شود. امیدوارم آنچنان باشید که با رفتن من به دیگر خانواده ها درس صبر بیاموزید و شما را اسوه قرار دهند.

برادرانم، از شما می خواهم که کارهای مرا جبران کنید، تا می توانید به مادر و پدرم و خواهرانم دلداری دهید و از پدر و مادرم محافظت کنید و با دوری من رنجیده نشوید. از خواهرانم تقاضا می کنم با حجاب خود مشت محکمی بر دهان دشمنان اسلام بزنند. خانواده عزیز ولایت فقیه و امام را فراموش نکنید و کینه های یکدیگر را از دل خالی کنید.

اَنَّ الْأَرْضَ یرِثُهَا عِبَادِی الصَّالِحُونَ