✴حکمت های علوی

امیرالمؤمنین علیه السلام می فرمایند :
«نابینایی، آسانتر و تحمل پذیرتر از نداشتن بینش و بصیرت است».[۱]

فاصله «بینایی» تا «بینش» بسیار است .
گرچه چشم برای تشخیص راه و چاه و دیوار و دره، هنگام راه رفتن و عبور و مرور است، ولی راه که همیشه کوچه و خیابان نیست که فقط چشم به کار آید .

هم «بصر» لازم است، هم «بصیرت»؛ ولی کدام یک لازمتر است ؟
هم «کوری» بد است، هم «کوردلی»؛

اما کدام یک ضایعه بارتر و زیان آورتر است ؟

کسانی چشم سر دارند و اشیای پیرامون خود را می بینند، ولی چشم دل شان کور است؛
و به خاطر این کوری باطنی، راه حق و خیر و هدایت را نمی بینند و نمی شناسند و عمری درگمراهی و ضلالت به سر می برند!

قرآن «گمراهان» را «کوردل» معرفی می کند و این که
«هرکه در این جا کور باشد؛
در آن جا کورتر، بلکه گمراه تر است».

 از چشم سر چه سود، اگر چشم دل کور باشد ؟!

✅اگر بینش و بینایی را باهم داشته باشیم همان ” نورٌ علی نور ” است .

راه زندگی، ترجمه و شرح چهل حدیث ناب و زندگی ساز از امام علی علیه السلام، ص۲۲و۲۳.
[۱]غررالحکم ، ج۴، ص۴۱۳.