استـاد بزرگـوار ما ، علامه طباطبایی رحمة الله علیه در مجلس درس خود می فرمودند :

« اکسیر چیزی است که اگر به مس بزنند طلا می شود ، و من نمی دانم چنین چیزی واقعیت دارد یا خیر ؛ 

اما من اکسیری را سراغ دارم که اگر به چیز بی بهایی هم زده شود به اندازه تمام هستی ارزشمند می گردد».

 

سپس آیه  «ولایت» را مثال می زدند که درباره امیرالمؤمنین علیه السلام نازل شده است. 

و ایشان برای اینکه فقیری مأیوس از خانه خدا خارج نشود ، در رکوع انگشتر کم ارزش خود را به عنوان صدقه به وی دادند.

 

این عمل امیرالمؤمنین علیه السلام چون با خلوص حقیقی همراه بود، به اندازه ای در نزد خداوند سبحان ارزش یافت که آیه ولایت نازل شد.

آیه ای که ارزش آن نه فقط از دنیا ، که از عالم ملکوت و بهشت و هرچه در آنهاست ،بالاتر است .

 

علامه طباطبایی سپس می فرمودند:

« اما در نقطه مقابل ، اگر چیز با ارزشی باشد اما اکسیر خلوص و رنگ خدایی به آن نخورد به اندازه پرکاهی هم ارزش ندارد ؛

هرچند از حیث ظاهری ، با اهمیت و ارزشمند باشد ».

 

ایشان در تبیین مطلب خود روایتی را در این زمینه نقل می کردند که :

بنده ای را در روز قیامت می آورند که می گوید :من برای رضای خدا نماز خواندم.

به او گفته می شود: تو نماز خواندی تا بگویند فلانی چه زیبا نماز می خواند .

و خطاب می شود: او را به آتش بیندازید .

بنده دیگری را می آورند.می گوید: من برای رضای خدا جهاد کردم.

به او می گویند: نه ، تو جهاد کردی تا بگویند فلانی چقدر شجاع است .

و همین طور فرد دیگری را که قرآن آموخته برای اینکه مردم از صدای خوش او تمجید کنند ،

و فرد دیگری را که انفاق کرده تا در مورد او بگویند چه فرد بخشنده ای است؛

آنها را می آورند و همگی را به آتش می اندازند.

قرآن کریم در این زمینه می فرماید:

﴿ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تُبْطِلُواْ صَدَقَاتِكُم بِالْمَنِّ وَالأذَى كَالَّذِي يُنفِقُ مَالَهُ رِئَاء النَّاسِ وَلاَ يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ صَفْوَانٍ عَلَيْهِ تُرَابٌ فَأَصَابَهُ وَابِلٌ فَتَرَكَهُ صَلْدًا لاَّ يَقْدِرُونَ عَلَى شَيْءٍ مِّمَّا كَسَبُواْ وَاللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ ﴾

اى كسانى كه ايمان آورده ‏ايد، صدقه ‏هاى خود را با منّت و آزار، باطل مكنيد، مانند كسى كه مالش را براى خودنمايى به مردم‏، انفاق مى‏ كند و به خدا و روز بازپسين ايمان ندارد.

پس مَثَل او همچون مَثَل سنگ خارايى است كه بر روى آن‏، خاكى (نشسته‏) است‏، و رگبارى به آن رسيده و آن (سنگ‏) را سخت و صاف بر جاى نهاده است‏.

آنان (رياكاران‏) نيز از آنچه به دست آورده‏ اند، بهره ‏اى نمى‏ برند؛

و خداوند، گروه كافران را هدايت نمى‏ كند. ( بقره/۲۶۴)

 

علامه طباطبایی می فرمودند :

« ببینید! این اعمال فی نفسه بسیار با ارزش است .

جان دادن در راه خدا، یک عمر خدمت به مردم، آموختن قرآن، نماز خواندن؛

اما چون رنگ خدایی و خلوص ندارد، نه تنها بهشت و پاداش را به دنبال نمی آورد ، که خود موجب ورود به جهنم خواهد شد؛

لذا باید به کارها رنگ خدایی داد و آن را با خلوص همراه کرد تا ارزش پیدا کند».

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

منبع:

مشق اخلاق ، جلد2

برگرفته از آثار و گفتارهای اخلاقی حضرت آیت الله مظاهری حفظه الله