بسم الله الرحمن الرحیم

معرفی کتاب ماه پاره

 

کتاب ماه پاره، از تازه‌ترین آثار منتشر شده در حوزه دفاع مقدس در شهرستان دزفول است که توسط برادر ارجمند، جناب آقای #مهدی_تدینی به زیور طبع آراسته شده است.

نویسنده‌ی کتاب، طلبه‌ی متدین و متعهد انقلابی و آشنا به مبانی انقلاب و سیره امامین انقلاب است، که ما بیشتر نام ایشان را در حوزه ذاکری و مداحی اهل بیت(علیهم السلام) شنیده‌ایم، و کمتر کسی با دیگر فعالیت های علمی و فرهنگی ایشان آشناست.

حاج مهدی، دانش آموخته‌ی ممتاز دانشگاه صنعتی اصفهان است که ترجیح می‌دهد در کسوت طلبگی به تحصیل ادامه دهد و در این زمینه نیز بسیار موفق بوده و در حال حاضر طلبه درس خارج مدرسه آیت الله ناصری می‌باشند.

از دیگر فعالیت‌های او می‌توان به نوشتن مقاله‌های طلبگی و انقلابی و سردبیری مجله‌ی خط و نظارت بر نشر آثار آیت الله ناصری را نام برد.

عشق و علاقه‌ و انس او با شهدا سبب شده است تا در اولین اثر مکتوب خود، با عنوان #ماه_پاره، به معرفی شهید والامقام، شهید عبدالحسین نوروزی نژاد بپردازد.

ماجرا از یک عکس در فضای مجازی آغاز می‌شود و جذبه‌ای که در چهره‌ی ملکوتی شهید است و پیگیری نام صاحب این عکس ، آشنایی با دوست و سپس برادرِ شهید و…توفیق نگارش کتاب ماه‌پاره و معرفی این چهره‌ی آسمانی که دکتر محمد رضا سنگری در مقدمه او را #یوسف_جبهه‌ها می‌نامد.

از ویژگی‌های خاص این کتاب می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
-فصل بندی و انسجام مناسب مطالب
– پرداختن به وجوه مختلف زندگی و شخصیت شهید والامقام
– پرداختن به شخصیت پدر و مادر شهید و اثرگذاری آن‌ها بر شکل گیری و تربیت شهید ( موضوع بسیار مهمی که در بسیاری از آثار شهدایی از آن غفلت شده است)

کتاب در فصول ابتدایی به موضوعاتی نظیر: کودکی و نوجوانی، بلوغ معنوی، خصوصیات اخلاقی ، حضور در عملیات‌های دفاع مقدس پرداخته و سپس روایت شهادت و جستجوهای پس از شهادت، توسط خانواده و هم‌رزمان شهید را به تصویر می‌کشد.

فصل‌های پایانی کتاب نیز عبارتند از: حدیث دیگران، نگاهی به شخصیت پدر و مادر شهید ، حسن ختام و اسناد، عکس ها و دست نوشته‌ها

در ص۱۴۰ کتاب، آخرین دیدار با شهید، توسط یکی از هم‌رزمان ، این‌گونه به تصویر کشیده شده است:
نگران وضعیت بچه‌ها بود. برای حفظ جان آنها و نیز به خاطر اینکه اسیر نشوند به من دستور داد تا آنها را به عقب ببرم. روی حرفش اصرار داشت. من هم گفتم: خب خودت هم بیا با هم به عقب برویم. خودش با آرپی جی مقابل دشمن ایستاد. گفت:
من می مانم و شلیک می کنم تا شما فرصت عقب رفتن داشته باشید و شروع کرد به شلیک کردن.
این آخرین دیدار ما بود….

این شهید والا مقام در دومین مرحله از عملیات بیت المقدس سال ۶۱ ، در ۱۸ سالگی آسمانی شد، اما هیچ‌گاه اثری از پیکر مطهرش یافت نشد. تنها نشان او، کلاه نیم سوخته‌ای بود که بیش از ۳۰ سال همدم خلوت و تنهایی دوست و رفیق صمیمی‌اش مصطفی آهوزاده بود، و پس از سال‌ها(در اردیبهشت ۹۳) به خانواده شهید تقدیم شد.

او خود، درباره روایت این کلاه نیم سوخته را چنین می‌گوید:
تعدادی از بچه‌ها برای آوردن جنازه‌ی شهدا به منطقه می‌روند و هرچه جستجو می‌کنند «عبدالحسین» را نمی‌یابند و تنها یادگارش را که یک کلاه نیم‌سوخته است و در عملیات آن را به سر می‌کرد؛ پیدا می‌کنند و دیگر هیچ….!

 

(✍️ مصطفی محجوب – ۹۹/۱۰/۸)