ضیافت افطاری در ماه مبارک رمضان

 ارسالی از محمدمعین صادقی راد

بسمه تعالی

گاهی سنت هایی وجود دارد که می توانند فراتر از حد خودشان بروند. ضیافت افطاری و سفره انداختن و دور هم بودن، صرفا یک کار عبادی ساده جهت کسب ثواب و و اطعام روزه دار نیست. وقتی افراد مختلف فامیل و دوست آشنا دور هم جمع می شوند، قطعا برکات اجتماعی فراوانی به دنبال دارد.

حالا تصور کنید همسایه ها دور هم جمع شوند، همسایگانی که در اسلام آنقدر مورد سفارش قرار گرفته اند که تصور می شد همسایه از همسایه نیز ارث می برد، اما بهترین بستر برای جمع شدن همسایه ها و ارتباط آنها با هم، کجا می تواند باشد؟

در زمانه ای که بسیاری رنگ دیگری پیدا کرده اند، نهاد مبارکی به نام “مسجد” می تواند متولی حفظ و تقویت ارزش های جامعه ی مسلمین شود.

گذشته از این مقدمه، چندسالی است که بحمدلله شاهد برپایی سفره های افطار در مساجد شهر هستیم. مسجد شهدای کربلا نیز از جمله ی این مساجد است. مسجدی که سعی دارد خود را در ابعاد مختلف رشد داده و در عین حال هویت محله ای و بومی خود را نیز احیا کند.

کاری که امسال به مجموعه ی فعالیت های این مسجد افزوده شده، سفره افطاری برای همسایگان مسجد است و نه صرف نمازگزاران.

همسایگانی که به قول خادمین و بروبچه های هئیتی مسجد، اگرچه خود به نحوی بانیان مراسمات هستند اما صبورانه بساری از مشکلات و راه بندان ها و دیگر مزاحمت ها را تحمل کرده اند تا این نهال مبارک، به ثمر نشسته و بستری شود برای تربیت فرزندان و همشهری هایشان.

بعد از اینکه برای همسایه ها دعوت نامه فرستاده شد و از تک تک آنها دعوت به عمل آمد، روز موعود فرا رسید و کم کم سفره ی افطار، رنگ و بوی دیگری به خود گرفت. مردمی که در کوچه و بازار همدیگر را دیده بودند، اکنون خوش و دل شاد، پای سفره ی افطار به گپ و گفت نشستند. چه چیز بهتر از این صمیمیت ؟

امام جماعت مردمیشان حاج آقای محجوب نیز، چند کلامی در باب اهمیت و عظمت مسجد و ثواب حضور در مساجد صحبت کرد و سپس ضمن تشریح برنامه های مسجد، از اهالی بخاطر رفت و آمد های زیاد و برخی مزاحمت ها، عذر خواهی کرد.

این یک نمونه ی کوچک از فضای اخوت اسلامی است که قطعا در گوشه و کنار این شهر، به شکل های دیگری یافت می شود. اما نکته اینجاست که کمتر جایی به جامعیت مسجد شهدای کربلا می رسد. این باید به یک نگاه فراگیر میان بچه مسجدی ها تبدیل شود تا سعی کنند دیگرانی  که به هر دلیل از فضای مسجد و هیئت دور شده اند را به جمع صمیمی خودشان دعوت کرده و با آنها نیز ارتباط صمیمی و سازنده و در جهت رفع مشکلات جامعه، داشته باشند.

ان‌شاءالله

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *