در هفته بزرگداشت مقام شامخ معلم، از مربیان قرآنی و تربیتی بانوان مسجد شهدای کربلا در مقاطع مختلف تجلیل و تقدیر به عمل آمد.

در این مراسم حجت الاسلام مصطفی محجوب مسئول هیأت روضة الزهراء(س) و مدیر کانون های فرهنگی مسجد شهدای کربلا، ضمن اعلام تبریک به مربیان این مجموعه، کار آنها را کاری پیامبرگونه دانست و با بیان روایت و آیات به اهمیت این مسئولیت مبارک و خطیر پرداخت.

و در پایان با حضور، حجج اسلام مصطفی محجوب، محمد وحیدنیا و سید محمدصادقی، هدایایی به رسم ادب و تکریم به مربیان اهدا شد.

مشروح سخنرانی:

بسم الله الرحمن الرحیم.
الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی سیدنا محمد و آله الطاهرین.

اَللّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَعَلى آبائِهِ فی هذِهِ السّاعَةِ وَفی کُلِّ ساعَةٍ وَلِیّاً وَحافِظاً وَقائِداً وَناصِراً وَدَلیلاً وَعَیْناً حَتّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فیها طَویلاً

عرض سلام و ادب و احترام دارم و همچنین تبریک و تهنیت عرض میکنیم فرارسیدن ایام بزرگداشت مقام شامخ معلم رو که تقارن داره با سالگرد شهادت استاد متفکر و فیلسوف و فقیه و دانشمند ارزشمند ما شهید مرتضی مطهری رحمة الله علیه که انصافاً این شخص متفکر همه آثارش کم‌نظیر هست همه آثارش قابل استفاده است. بنا به سفارش مرحوم امام خمینی و حضرت آقا مقام معظم رهبری هم سفارش ویژه دارند که از آثار ایشان بهره ببریم و نسل ما با تفکرات ایشان آشنا بشود.

اگرچه کمتر یاد میشود بواسطه بالاخره روز معلم و یادآوری روز معلم و استاد کمتر از شهید مطهری یاد میشود.
خب جا دارد یاد و نام ایشان همیشه در ذهن ها بماند در در مجامع علمی در دانشگاهها، در حوزه ها، در مساجد و محافل جا دارد نام ایشان همیشه به عنوان یک الگو و سمبل تفکر شیعی و اسلامی بماند و یاد بشود.

اما وقتی یاد روز معلم می افتیم یکی از معروفترین جملاتی که به ذهنمان می اید و روی در و دیوارها میبینیم این جمله معروفی است که فرمودند: معلمی شغل انبیاست و واقعاً معلمی شغل انبیاست.
شغلی است پیغمبر گونه که همه معلمان عزیز ما باید قدر خودشان را بدانند.

چه آنهایی که معلم کد دار هستند در آموزش و پرورش خدمت می‌کنند و چه معلمانی که به صورت آزاد و چه معلمان و استادان و مربیانی که در هر جایی مشغول تربیت و تعلیم هستند.

همه باید قدر خود را بدانیم مسئولین جلسات قرآن، مسئولین حلقه های تربیتی، خواهران و برادرانی که در سنگر تربیت خدمت می کنند باید به آنها تبریک گفت و آنها هم باید قدر خودشان را بدانند.

و بنده هم امروز به عنوان خادم شما این روز را و این هفته را که هفته بزرگداشت مقام معلم است خدمت شما خواهران بزرگوار تبریک عرض می کنم.

اهداف پیامبران و معلمان در قرآن کریم

اما بزرگواران هر معلمی، هر استادی و هر مربی طبق فرمایش قرآن کریم باید دو هدف را دنبال کند دو هدف اساسی که تمام انبیا و تمام اولیا خدا آن هدف ها را دنبال می کردند.

اولین هدف: دعوت به سوی خدا

قرآن کریم اولین هدف را دعوت به سوی خدا خوانده است، کاری که تمام انبیا الهی و تمام فرستادگان خدا و حتی چهارده معصوم علیهم السلام آن را انجام دادند.
کار آنها این بود که مردم را به سمت خدا، نه خود، دعوت کنند.

قرآن کریم دعوت انبیا را و فلسفه و هدف دعوت انبیا را اینگونه ترسیم کرده است:

سوره مبارکه النحل آیه ۳۶:

وَلَقَد بَعَثنا في كُلِّ أُمَّةٍ رَسولًا أَنِ اعبُدُوا اللَّهَ وَاجتَنِبُوا الطّاغوتَ ۖ فَمِنهُم مَن هَدَى اللَّهُ وَمِنهُم مَن حَقَّت عَلَيهِ الضَّلالَةُ ۚ فَسيروا فِي الأَرضِ فَانظُروا كَيفَ كانَ عاقِبَةُ المُكَذِّبينَ.
(ما در هر امتی رسولی برانگیختیم که: «خدای یکتا را بپرستید؛ و از طاغوت اجتناب کنید!» خداوند گروهی را هدایت کرد؛ و گروهی ضلالت و گمراهی دامانشان را گرفت؛ پس در روی زمین بگردید و ببینید عاقبت تکذیب‌کنندگان چگونه بود!)

پیامبر خدا هم هدف دعوت خویش را باز گرداندن مردم از “انسان پرستی” به سمت “خداپرستی” معرفی نمودندـ
فإنّي أدعوكُم إلى عِبادَةِ اللّه ِ مِن عِبادَةِ العِبادِ ، و أدعوكُم إلى وَلايَةِ اللّه ِ مِن وَلايَةِ العِبادِ.
(من شما را از بندگى بندگان، به بندگى خدا فرا مى خوانم و از ولايت بندگان به ولايت خدا، دعوتتان مى كنم)

مربیان بزرگواران هیچ استاد و معلم و مربی حق ندارد متربیان خود و شاگردان خود را به سمت خود دعوت کند.

بلکه ملاک خداوند است، همه را باید به سمت خدا دعوت کنیم و احکام الهی،
ملاک احکام الهی است.

اگر یک زمانی دیدید متربی شما خدا را کمتر از شما دوست دارد و اگر امر دائر شد بین حرف شما و حرف خدا و شاگردانِ شما، حرف شما را گوش دادند و حرف خدا را کنار زدند، ما باخته ایم و هیچ کاری نکرده ایم….

دومین هدف: دوری از طاغوت

دومین هدف از اهداف معلمی این است که خود و شاگردان خود را از زشتی ها و پلیدی ها و طاغوت دور کند.

به قول قدیمی ها دکتری خوب است که در نسخه اش دو دارو باشد:
یکی خوردنی ها و دوم ترک کردنی ها

یعنی بگوید چه برای شما خوب است بخورید و چه برای شما ضرر دارد، هر دو را لحاظ کند و هر دو را تذکر دهد.

دو تکلیف معلمان:

خوب الان ممکن است در ذهن شما سوال پیش بیاید که دشمنان خدا و طاغوت چه کسانی هستند و ما چگونه باید خود و شاگردان خودمان را از آنها دور کنیم و با آنها مبارزه کنیم؟ قرآن فرمود: دعوت به سوی خدا و دوری از طاغوت!
یعنی مردم را به سمت خدا دعوت کنید نه خود و از پلیدی ها دور بدارید.

حالا چگونه با طاغوت مبارزه کنیم؟

اکنون که هدف مشخص شد نوبت به تکلیف میرسد ما باید دو تکلیف را انجام دهیم:
۱- یک تعلیم شاگردان
۲-دو تربیت شاگردان

تفاوت تعلیم و تربیت

كَمَا أَرْسَلْنَا فِيكُمْ رَسُولًا مِنْكُمْ يَتْلُو عَلَيْكُمْ آيَاتِنَا وَيُزَكِّيكُمْ وَيُعَلِّمُكُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُعَلِّمُكُمْ مَا لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ .

مقام تربیت و تعلیم با هم تفاوت دارند: تعلیم به معنای انتقال مفاهیم ذهنی و دادن اطلاعات و معلومات است، و تعلیم یکی از مراتب و مراحل تربیت است.

البته تربیت بدون تعلیم امکان پذیر نیست، ولی تربیت، تنها با تعلیم اتفاق نمی افتد!

معلمی که فقط آموزش می‌دهد مربی نیست، بلکه مربی، معلمی است که افزون بر این که یاد می دهد، در کنار آن شوق یادگیری را هم ایجاد میکند.

مربی به متربی انگیزه می دهند و “حس حرکت ” را در وجود او ایجاد می‌کند در نتیجه به لحاظ منطقی رابطه معلم و مربی “عموم و خصوص مطلق” است یعنی هر معلمی مربی نیست ولی هر مربی معلم نیز هست.

در حقیقت مربی مثل باغبان دلسوز بذر را در زمین مناسب می کارد و از آن در مقابل آفات مراقبت می کند تا ریشه پیدا کند، شکوفا شود و روی پای خودش بایستد.

مربی در تربیت علاوه بر عقل با قلب متربی سر و کار دارد، در آموزش(تعلیم) نمره اهمیت می‌یابد ولی تربیت نمره محور نیست گاهی فردی خوب حرف میزنند و خوب خود را اثبات می کند و حتی نمره می گیرند اما رشد نیافته است! چون تربیت پیدا نکرده است!

قرآن کریم کتاب تربیت

برای اینکه تربیت دهنده خوبی شویم باید خوب تربیت شویم و این مسیر میسر نمی شود مگر با کلام الهی.

بزرگان اخلاق و عرفان هم فرموده اند تا خودمان را درست نکنیم نمی‌توانیم جامعه را درست کنیم. همه فرموده اند اول باید از خود شروع کرد، باید خود را تربیت کنیم تا بتوانیم دیگران را هم تربیت کنیم.

قرآن کریم کتاب تربیت است و تنها کتاب آموزشی نیست.

درهم تنیدگی موضوعات گوناگون در آیات نیز جهت نگاه تربیتی قرآن است و گرنه قرآن فصل بندی می‌شد و مثلاً همه مباحث معاد در یک جا می آمد اما برای تحقق هدف قرآن که مداوا کردن است آیات به این شکل درآمده است.

به همین دلیل در روایات نیز توصیه شده است قرآن را به صورت حال و مرتحل بخوانید. نباید به قرائت سوره هایی خاص در شب و روز اکتفا کرد، بلکه باید قرائت قرآن را شروع و ختم کرد و دوباره از همان جا ادامه داد. گویا فرود می آیی و دوباره از همان جا کوچ می کنی…

یعنی یک دور کامل قرآن را بخوانیم، حال ممکن است یک ماه طول بکشد، یا شش ماه، یا یک سال، اما آنچه مهم است این است که از اول قرآن تا آخر قرآن را بخوانیم و دوای درد هایمان را در این کتاب که کتاب تربیت است پیدا کنیم.